Bogorodičina crkva podignuta je oko 1330. godine, sa južne strane matičnog hrama Svetih Apostola, kao pandan Svetom Dimitriju, a po nalogu pećkog arhiepiskopa i uglednog književnika Danila II (1324-1337). Smatra se da je on, ubrzo po stupanju na presto Svetog Save, krenuo sa radovima na arhiepiskopiji. Osnova hrama je razvijeni krst sa osmostranom kupolom koju nose četiri slobodna stupca. Hram je podeljen u tri duži. Dvodelni prozori – bifore, na istočnoj i južnoj fasadi odlikuju se gotičkim elementima.

U severozapadnom uglu hrama nalazi se veliki ružičasti sarkofag od mermera u kome se nalaze mošti arhiepiskopa Danila.

Hram je živopisan u četvrtoj deceniji 14. veka, takođe ktitorstvom arhiepiskopa Danila Drugog, o čemu svedoči i ktitorska kompozicija na zapadnom zidu hrama. Središnji prostor posvećen je Bogorodici, zaštitnici ovog hrama. Slikarstvo Bogorodičine crkve je delo više ruku.

O vremenu nastanka živopisa svedoče portreti Danila II. Prvi od tri portreta izveden je na istočnom zidu priprate, nad ulazom u Bogorodičinu crkvu.

Na južnoj strani zapadnog zida Bogorodice Odigitrije predstavljena je ktitorska kompozicija, gde je Danilo predstavljen u velikoshimničkoj rizi, preko koje je mandija ukrašena “rekama”, prugama koje su znak arhipastirskog dostojanstva. Čini se da neuobičajen izbor odežde jeste odraz monaških shvatanja ktitorovih, o kojima svedoči i namena crkve u kojoj je u upotrebi bio grčki jezik, prema svetogorskoj sredini u kojoj je Danilo proveo dobar deo života. Danilo II, posredstvom proroka Danila, prinosi Bogorodici sa Hristom zdanja koja je on sam podigao: crkvu Bogorodice Odigitrije, crkvicu Svetog Nikole, spoljnu pripratu i trem, koji su predstavljeni sa južne strane.

Posle smrti Danila II, njegovi naslednici dali su da se još jednom predstavi njegov lik sa Svetim Nikolom, nad sarkofagom.